Ger her kesek di malekê de bibe berpirsiyar û rola xwe fam bike, ew qas zext li ser kesek tenê namîne. Ne rast e ku em bifikirin ku her karekî malê berpirsiyariya dayikê ye, Na. Her endamek divê rola xwe bilîze û tiştan baştir bike û ev yek bi berpirsiyarî û têgihîştinê re tê. Desthilatdariya biryardayînê bidin zarokan ji ber ku wek beşek ji malbatê mafê wan heye ku nêrînên xwe bînin ziman û divê hûn guhdarî bikin. Li jêr hin raman û kilîtên ku dê di destpêkirina pêvajoya hînkirina berpirsiyariya zarokan de bibin alîkar hene:

1) Bi Xwe Xezalê Paqij Bikin:

Dest pê bikin ku zarokê we bi we re têkildar be dema ku berpirsiyariya zarokan hîn dike. Bi we re spongek bidin wî/wê da ku erdê paqij bike her çend ew nizane wiya çawa bike. Zarok bi rastî dixwazin ji we re bibin alîkar û divê hûn wan fêrî vê yekê bikin da ku ew bi serê xwe bikin. Ger zarokê te qedehek av rijandibe, jê re bêje baş e em dikarin vê yekê bişopînin û dest pê bikin. Dema ku diçû dibistanê fêrî danîna cil û bergên xwe li cîhê rast û papûtên xwe jî dike. Pêdivî ye ku hûn girîngiya wê rave bikin ku ew ê ne hewce be ku gava ku ew vegere li tiştan bigere.

2) Bila ew bi tena serê xwe bikin:

Her çend hûn ê dîsa heman tiştî bikin. Ew hesta razîbûnê ya ku ew ji bo her karekî taybetî berpirsiyar têne destnîşan kirin girîng e. Dixwazin her tiştî bi rê ve bibin. Divê hûn wê teşwîq bikin û bihêlin ku ew, mînakî, pencereyê bi tena serê xwe paqij bikin. Ew bêtir dem dixwe ji ber ku divê hûn wiya ji nû ve bikin lê bi vî rengî ew ê fêr bibe. Ger ji zarokekî re destûr neyê dayîn ku tiştek bi serê xwe bike, ew ê her gav dudil be ku berpirsiyariyê bigire û ji vê yekê ne ewle be.

3) Hilbijartinên Pêşniyar:

Ew ji bo ku meriv çawa zarokek fêr bike ku berpirsiyariya kiryarên xwe bigire ev e ku dema ku kar ji zarokan re wekî çalakiyek an peywirek destnîşan dikin, jê bipirsin ka ew dixwaze çi bike. Ger ew ji bo nimûne dixwaze jûreya xwe ji salonê paqij bike, bila bike. Heger ew bi bijartina xwe tiştekî bike dê çi ji destê wî tê bike û ev yek jî hîs nake ku ew karekî ku divê were cîbicîkirin kiriye. Bila ew ji karên xwe berpirsiyar be.

4) Li hêviya Wî nebin ku ew bêkêmasî be:

Pêdivî ye ku zarok ji bilî bilindkirina jêhatîbûnên xwe ji bo kirina karan, fikra sereke ya berpirsiyariyê fêr bibin. Bi pratîkê re meriv dikare fêr bibe, lê bal dikişîne ser wê yekê ku ew çiqasî dikarin peywirên xwe bi cih bînin. Ger ji wî tê xwestin ku qada lîstikê bike, ya girîng ew e ku ew tiştê ku jê tê xwestin dike, ne ku xema ku erd çiqas zelal e û çawa xuya dike dike.

5) Pir zêde nekin:

Ji bo zarokên xwe kirina tiştên piçûk me kêfxweş dike û em difikirin ku em her tiştê çêtirîn didin wan û ev jî me têr dike. Baş e ku em bi wan re bi qasî ku ji destê me tê û bi hev re çalakiyan li dar bixin, lê hînkirina berpirsiyariya zarokan bê guman nayê wê wateyê ku ji bo wan karên bingehîn bikin. Ger zarokek têra xwe bikaribe avê jê re bîne, ji bo wî nekin. Fêmkirina wan ku hemî kar di dawiya rojê de ji hêla we ve tê kirin bi xwezayî wê faktora bêberpirsiyarî û girêdayîbûnê di wan de derxe.

6) Rûtîn û Strukturê saz bikin:

Rûtînek plankirî an avahiyek rast di her warê jiyanê de girîngiyek mezin digire. Zarokek li gorî wê kar û barên xwe yên rojane dişopîne û çawa dişopîne nîşan dide ku meriv çiqas berpirsiyar e. Bê guman ne mimkûn e ku meriv her tiştî wekî kamilperest bişopîne û ya ku wext digire lê hêja ye. Tiştên hûrdem ên weha rê li ber hewildanên mezin ên pêşerojê vedikin.

7) Ji bo Çareserkirina Zehmetiyan Lez nekin:

Girîng e dema ku zarok hînî berpirsiyariyê bibin ku her gav di her gavê jiyanê de li kêleka zarokên xwe bin, bi wan re bin û wan teşwîq bikin lê kişandina wan û çareserkirina hemî pirsgirêkan ne baş e. Alîkariya wî bikin ku ji tirs û têkçûnên xwe derkeve bê guman pêdivî ye. Divê ew bi serê xwe çareseriyekê peyda bikin ne ku hûn wiya bikin. Ew ê di pêşerojê de rastî gelek pirsgirêkan were ku ew ê bi serê xwe biryarê bide û ji bo vê yekê divê amade be.

8) Encamên hînkirinê:

Divê mirov bizane reaksiyonê ku kiryarên wan dikarin encam bidin. Her kiryar du bandorek heye, yek erênî û yek neyînî. Dema ku biryarek ji bo gotin an kirina tiştekî digire, divê mirov van herduyan jî bizanibe. Baş e ku meriv bi xelat û destkeftiyên laşî bawer bike, lê hebûna jêhatîbûnek li kêleka wê ew e ku ya herî girîng e.

9) Wî Hîn Bikin Bi Bêberpirsiyarîyê re Bikevin:

Xwezayî ye ku hin kesan ji hêla xwezayê ve tevgerek berpirsiyarî jê re were diyar kirin. Lêbelê, gelek kesên din hene ku hewce ne ku bi berpirsiyariyê fêr bibin û bê guman gengaz e ku wiya bikin. Heger zarokek ji bîr bike ku hemû tiştên xwe ji derekê bicivîne, wî bihêle ku fêrî mijûlbûna wê bibe. Ji wî bipirsin ku ew hemî wekî navnîşek kontrolê di hişê xwe de kom bike. Bi vî awayî ew ê bikaribe bi wî re tiştên xwe birêve bibe.

10) Pir Tişt Nedin:

Fêrkirina berpirsiyariya zarokan nayê vê wateyê ku wî bar dike ku ew ê fêrbûna bilez bike. Dem dixwaze û wê wext bigire. Gelek tiştên ku hatine berhevkirin, şansê kêmbûna eleqe û revîna jê zêde dike. Ji bîr nekin ku kêm zêde ye û her çend ew yek ji gelek karên xwe di wextê xwe de biserkeve, ew pêşkeftinek baş e.

Ferqa di navbera îtaetkar û berpirsiyariyê de fêr bibin. Xwedîderketina zarokekî li ser karekî taybet tê wateya ku wî ji serkeftin û têkçûna wî berpirsiyarî radest bike. Ji bo hînkirina berpirsiyariya zarokan, girîng e ku hûn zanibin ku zarok li ku radiweste û ji bo fêrbûna wî çi qas hewldan hewce dike. Ev ê bibe sedem ku hûn 'destûr bidin wî riya wî' ya kirina tiştan û di destpêkê de li hêviya kamilbûnê nebin.