D'Geheimnis vu Glécksgeschicht fir Kanner
An enger beschäftegter Stad gelieft eng jonk Fra mam Numm Sophia. Si war erfollegräich an hirer Carrière an hat eng gnädeg Famill an e schéint Heem, awer trotz all hire Leeschtungen a Besëtz, konnt si e Gefill vun der Leedung net entzéien. Si konnt net verstoen firwat si net frou war.
D'Sophia huet d'Entscheedung getraff fir eng eeler, wëssenschaftlech Fra, déi um Rand vun der Stad gelieft huet, fir Orientatioun ze froen. Déi weis Fra huet dem Sophia seng Geschicht nogelauschtert a sot dunn:
"De Schlëssel zum Gléck ass Erfëllung an Iech selwer ze fannen, net a weltleche Wueren oder äusseren Erfolleger."
D'Sophia huet d'weise Fra gefrot fir auszeschaffen, well si virwëtzeg war. D'Säis Fra huet bemierkt,
"Dir musst fir d'éischt léiere fir déi kleng Saachen am Liewen ze schätzen wann Dir echt Zefriddenheet wëllt erliewen. Verbréngt Zäit mat de beléiftenen, liest e gutt Buch, gitt op eng Natur Spadséiergank, a virun allem eng Haltung vun Dankbarkeet kultivéieren.
D'Sophia huet decidéiert d'Berodung ze probéieren nodeems se suergfälteg iwwerluecht huet. Si huet ugefaang mat engem Spadséiergank an engem Emgéigend Park, a wéi se trëppelt, huet si d'Schéinheet ronderëm si gemierkt, d'Vullen sangen, d'Blieder am Wand raschten an d'Sonn duerch d'Beem. Si huet e Gefill vu Fridden a Rou gefillt, dat si laang net gefillt huet.
D'Sophia huet de Rot vun der schlau Fra gefollegt, méi Zäit mat hirer Famill verbruecht a geléiert dankbar ze sinn fir dat wat hatt hat. Si huet erausfonnt datt wat se méi déi kleng Saache schätzt, wat si méi glécklech gouf.
Moral vun der Geschicht
D'Moral vun der Geschicht ass datt richtegt Gléck net aus externe Besëtzer oder Leeschtungen kënnt, mee aus Zefriddenheet an eis selwer ze fannen. Déi kleng Saachen am Liewen ze schätzen, dankbar ze sinn fir dat wat mir hunn, a Freed un déi einfach Saachen ze fannen.
Geschicht Buch App fir Kanner
Geschicht Buch App fir Kanner mécht eng fantastesch Welt vun Imaginatioun Aktivitéit an Ausbildung op. Et ass passend fir den Alter vu méi jonke Kanner gemaach, déi entweder selwer liesen oder verstoen.
